Մարիամ Կանայան
Աղբյուր
Կոմիտաս, Երկերի ժողովածու, հատ. I, «Հայաստան» հրատ., Երևան, 1969:
Սա երգի և ողբի միջին ձև է: Երգողը ողբում է, թե իր մահվան քարն արդեն տաշած է, այսինքն փոխաբերական իմաստն այն է, որ «հալած ու մաշված» սրտով ապրելու ցանկություն չկա: