Աղբյուր
Արթուր Շահնազարեան, «Երգ ու բան», ՀԽՍՀ ժողկրթ. նախ., Երևան, 1989:
Մեղեդի/ԽոսքերԻլիկով (թեշիկով) թել կը մանեն այսպէս. կը վերցնեն քիչ մը գզուած բուրդ, ձեռքով կ՚երկնցնեն եւ անկէ կը կապեն իլիկը: Ապա իլիկը կը կախեն վար եւ մատներու միջոցով թափով կը պտտցնեն հոլի պէս: Իլիկը ինքնիրեն կը շարունակէ դառնալ` ոլորելով երկարաւուն, գզուած բուրդը, եւ բուրդը, փաթթուելով, կը դառնայ թել: Հայ գեղջկուհին թեշիկ մանելու, գուլպայ գործելու, կար ընելու ժամանակ ալ չի դադրիր երգելէն: Երգերուն մէջ կ՚օգտագործուին զանազան ձայնանմանութիւններ: Երգը Վարդան Սամուէլեանի գրառումն է։